θεόδματος

θεόδμᾱτος, -α -ον (-ῳ, -ον, -ους; -α, -ας; -ον acc., -ων.)

a created by heaven

τοξοφόρον Δάλου θεοδμάτας σκοπόν O. 6.59

Ἀφροδίτα θεοδμάτων ὀχέων ἐφαπτομένα χερὶ κούφᾳ P. 9.10

χαῖρ' ὦ θεοδμάτα πόντου θύγατερ Delos fr. 33c.

b generally, heaven inspired divine

στέφανοι πράσσοντί με τοῦτο θεόδματον χρέος O. 3.7

θεοδμάτῳ σὺν ἐλευθερίᾳ P. 1.61

εἰ γάρ τις ἀνθρώπων πράσσει θεοδμάτους ἀρετὰς I. 6.11

νόμων ἀκούοντες θεόδματον κέλαδον (Boeckh: θεόδμητον, -ετον codd. Prisciani: θεοδμάτων Bergk) fr. 35c.